Zagen en schilderen

Vorige week ben ik met mijn vriend Jan naar een fietsenwinkel geweest om me te oriënteren. Ik had tevoren een wensenlijstje opgesteld waar een fiets aan zou moeten voldoen. En ik had ook diverse testresultaten bekeken, o.a. van de consumentenbond en de fietsersbond. De fietsen die goed uit de tests kwamen, had ik ook op mijn lijstje staan. Twee van mijn wensen waren:

• naafversnelling (dus geen derailleur)
• een sportieve fiets

Deze wensen bleken onverenigbaar te zijn. Sportieve fietsen hebben per definitie een derailleur. 
Een van de fietsen die goed uit de diverse tests kwam, was de Gazelle Orange. In de winkel stond de Gazelle Orange XM te koop voor -30% omdat de fiets gebruikt was als probeerfiets. Dat scheelde €1000 want die fiets (wordt het paradepaardje van Gazelle genoemd) kost normaal €3200. Interessant aanbod dus. Deze fiets was uitgerust met een elektronische versnelling, de zogenaamde Nuvinchi versnellingsnaaf, hetgeen de fiets bijzonder maakt. Ik ben later op het internet gaan zoeken of zo'n elektronische versnelling bevalt en welke voordelen dat oplevert. Voordelen heb ik niet kunnen vinden, wel heel veel ellende.  Zo veel dat ik deze fiets zeker niet ga kopen. Voor wie geïnteresseerd is in al dit fietsenleed, kan via onderstaande link reacties van gebruikers lezen:

Nuvinchi versnelling

Vervolgens heb ik me verdiept in de diverse fietsmerken. Ook nu schrok ik erg van de vele, vooral kostbare problemen die de trotse bezitters van een elektrische fiets te verwerken krijgen. Als voorbeeld geef ik de fora van Gazelle en Flyer:

problemen met Gazelle  

problemen zeer dure Flyer fietsen 

Op dit forum van www.elektrischefietsen.com vind je van veel merken pagina's vol met fietsenleed. Is er dan geen enkele elektrische fiets waarmee je onbezorgd op pad kan gaan? Het zijn vooral de mensen met pech die hun ervaringen op zo'n forum zetten, de tevredenen lees je veel minder. Maar er is een merk waarvan je heel weinig leest en wat je leest is heel positief. Dat is Cube. Nu is Cube een merk dat veel minder verkocht wordt in Nederland dan de traditionele merken als Gazelle, Batavus, Sparta etc. Waarschijnlijk komt dat omdat Cube zeer sportieve fietsen maakt. Het is oorspronkelijk een fabrikant van racefietsen en mountain bikes. Maar goed, wat ik er van heb gelezen en de ervaringen van gebruikers die ik persoonlijk ken, stemmen mij vrolijk. Inmiddels heb ik er al een geprobeerd. 

Maar eerst moet de stalling klaar zijn.

Afgelopen dinsdag is het hout afgeleverd.

Piet en ik hebben samen het hout voor het grootste deel op maat gezaagd zodat ik het makkelijker op kan slaan en schilderen.

Vervolgens ben ik het hout in de beits gaan zetten. Eerst de regels, daarna de latten. Daar ben ik nog niet klaar mee. In de loop van deze week moet die klus af zijn en kunnen we beginnen met de daadwerkelijke bouw.

Het kan alleen in porties omdat het nu regent en dus kan schilderen alleen onder een afdak. 
Ik had gekozen voor Zweedse rabatdelen van Douglashout. Heel mooi, maar bij het schilderen blijkt een nadeel. Het hout is niet echt glad geschaafd. Dat maakt het mooi, maar het schilderen gaat daardoor zwaar en langzaam en gebruikt veel meer beits dan bij glad geschaafd hout. Ik ben inmiddels bezig met de tweede bus van 2,5 liter Pantser Beits.

Volgende week meer details.

De fietspuzzeltocht

Ik heb meegedaan aan een fietspuzzeltocht.

Het afgelopen weekend stond Wouwse Plantage in het teken van festiviteiten. Zoals sommigen weten, ben ik penningmeester van het bewonersplatform, een soort dorpsraad. Naast belangrijke zaken als (verkeers)veiligheid, mobiliteit, eenzaamheid, onderhoud van de openbare ruimte etc. houden we ons ook bezig met leuke dingen. In september is er altijd een weekend met een aantal vaste activiteiten.

Op de vrijdagavond was er een zogenaamd bierfeest in een hele grote tent in een weiland direct buiten het dorp. Dat is een soort feest dat uit Duitsland is over komen waaien en nu in Nederland sterk aan populariteit wint. Het is er speciaal voor de jongeren in ons dorp en ook wel daar buiten. Ik weet niet hoe ze het in Duitsland vieren, maar zoals het in Nederland wordt gedaan is aan mij niet besteed. Het feest bestaat namelijk louter uit bier drinken uit hele grote pullen en muziek die we in mijn jeugdtijd ongelofelijk "not done" vonden. Nederlandstalige en Duitstalige schlagermuziek die snoeihard gedraaid wordt waardoor iedere conversatie onmogelijk is. Kennelijk vinden de bezoekers conversatie niet belangrijk en bestaat de lol uit die bierpullen en spelletjes zoals bierpulschuiven. Ik ben er wel een uurtje geweest omdat ik me als penningmeester een beetje verplicht voel om een gevoel te krijgen hoe groot de omzet gaat worden, of dat de omzet wellicht gaat tegenvallen.

Op zaterdag waren er de jaarlijkse Pinse Highland Games. Pins slaat op de historische bijnaam van Wouwse Plantage: "Pindurp". Waar het woord Pin vandaan komt, leg ik een andere keer uit. Bij de Highland Games strijden  teams van 6 personen tegen elkaar met sporten zoals rotsblok gooien, hooibaal opsteken, trekkerband omgooien, boomstamslalom, natuurlijk touwtrekken (het leukste spel) en nog enkele andere. We hadden dit jaar 9 teams.  Het geheel wordt begeleid door een professionele Highland Games ploeg. 

Aan het eind van de middag konden deelnemers en bezoekers en andere dorpsbewoners aanschuiven voor een dorpsBBQ. Ik zelf was belast met het uitdelen van vlees. We hadden twee vleesuitdelers en twee salade-uitdelers. Aansluitend aan de BBQ was er de mogelijkheid om te dansen tijdens een "Back to the eighties Party". Met muziek uit onze jonge jaren op een volume waarbij nog wel conversatie mogelijk was. 

Ook de zondag was volledig volgepland. 's Morgens om 10 uur was de start van de "Tour de Pink". Een MTB-tocht door het bos van Wouwse Plantage exclusief voor dames, liefst in het rose. Pink slaat zowel op rose als op Pin. Aan deze 30 km lange MTB-tocht deden dit jaar maar liefst 130 dames mee. Variërend in leeftijd van 12 tot 60+. Bij de finish reden ze door een Arc van rose balonnen, waarna ze getrakteerd werden op een rose ijsje en een glaasje rosé. 

Nadat de laatste dame gefinisht was, stond er een high tea voor 140 personen klaar. 

Onze huisfotograaf Kees maakt natuurlijk veel mooiere foto's dan ik met mijn smartphone, maar daar kon ik niet op wachten. 

De laatste activiteit was een fietspuzzeltocht, samengesteld door ons lokale quizmaster en puzzeltochtontwikkelaar Adri. Hij had op een route van 25 km ongeveer 30 objecten of situaties gefotografeerd en op een A4 geprint, in willekeurige volgorde. Wij moesten die plaatjes herkennen en de daarbij behorende letter op een formulier invullen. Door een aantal van die letters samen te voegen ontstond er dan een  woord. Brandstofcel was de oplossing. 
Bij de uitslag bleek dat deze puzzeltocht echt niet van ons niveau was. Wij eindigden namelijk op de laatste plaats. Wat de pijn enigszins verzachtte was dat we ex equo op de laatste plaats eindigden, dat wil zeggen met nog twee teams. Het was zo moeilijk dat het volgens mij onmogelijk was om alles goed te hebben zonder voorkennis. Toch waren er veel teams die meer goed hadden dan wij en er was er zelfs één die alles goed had. Ik heb er slecht van geslapen.
Marleen en ik fietsten natuurlijk op onze non-elektra bikes. Vijf andere mensen fietsen met ons mee op elektrische fietsen. Die moesten heel erg hun best doen om niet steeds te demarreren. Ik houd het er op dat we zo weinig goed hadden omdat we te veel bezig waren om die elektrische fietsen bij te houden. Nu ik me dat realiseer zal ik beter slapen. Volgend jaar zal het beter gaan want dan zal ik hoogst waarschijnlijk, vrijwel zeker ook op een e-bike meedoen. Marleen beweert van niet, maar ze heeft nog een jaar de tijd om van gedachten te veranderen.

Morgen wordt het hout voor de fietsenstalling geleverd en kunnen we aan de slag.
Details volgen.